Anlam karmaşası

Anlam içimizdeki bir duygu, kelimelere, bağrışlarımıza yüklediğimiz bir ses; anlamsızlığa ya da bilmezliğe gidişteki zorluk ise hiçbir şeyi tanımlayamamak.

Sonsuzlukta anlam yok mu, var mı? Sonsuzluğun içindeki yeniliğe gidişte anlam olmasına rağmen korku, bilinmezlik, tanınmazlık ve tanıyamama var. Her birimiz, geçmişten gelen kavramları almış ve onları işlevlerine göre kendi hayatımıza sokmuş ya da çıkarmışız. Anlamlar gün geçtikçe yenilenmemiş, sadece hayatımıza uymaz hale ya da alışkanlık haline gelmiş. Her ne kadar bu durumdan çıkmak istiyoruz desek de onu tutunup kalmışız.

“Yeniye açılan kapı” sancılı, her ne kadar bu kavramı sevmesem de bugünlerde tam anlamıyla yaşıyorum. Pınar Hocam ile yoganın asanalarını tekrar keşfediyorum, nasıl yapılabileceğini ve vücudumun bu asanaları yapabilir hale gelişini gözlemliyorum. Her asana benim için bir yenilik olacak, her asana tekrarlanmayı ve yeniden öğrenilmeyi gerektirecek.

Asanalar yerleştikçe omurgamda açılan alanlar, içsel genişlememde yeni bir dünyanın kapısını açıyor, açıyor da bu kapı denenmemişlerin kapısı, bu kapı denenmişleri yeniden değerlendirme kapısı, yeniyi ve eskiyi harmanlama kapısı.

− Bağırma anne, herkes seni duyacak, deli gibi ne diye bağırıyorsun?

− İstediğimi anlatamıyorum.

− İlla bağırman mı lazım. Senden korkuyorum, sana bir şey olacak diye korkuyorum, lütfen anne.

− Başka bir kavga şekli olmalı, başka bir anlaşma şekli olmalı, insan anlam yoksunluğundan, her şeyin çokluğundan veya azlığından sürekli kavga edemez, tersleyemez ya da sürekli yönetmeye kalkıp etrafı yatıştırarak gülen yüzler yaratmaya çalışamaz… Aaaaah…

Bütün bunları düşünmeyi ve belki de hayatın içinde anlam aramak yerine, bütün tadı damağımızda kalan acıların yeniye yer açmak için olduğunu, içimize sindirmek için zamana ihtiyaç olduğunu, zamanın göreceli olduğunu, endişe yerine yaratıcılığı kullanmayı öğrenmeyi seçmenin bizi nasıl yaratıcı yapabileceğini anlamayı gerektirir.

Hayatımızı yaşam ve ölüm olarak sınırladıkça bu kapanın bizi iyice içine alarak daha da daraltması yerine, sonsuzlukta yaşamayı öğrenmeyi her gün reddetmeden yaşamanın tadına varmayı diliyorum.

Namaste…