Bilgelik

Aile dizilimci ve Psikolog olan Bert Hellinger, 1970’li yıllarda Aile Dizilimi kuramını ortaya atan kişidir. “Yardım Etmenin Düzeni” adlı kitabının ilk sayfasından aldım bu kısa yazıyı. Yaşamda nasıl bir yol aldığımızı, nerelerde sıkışıp kaldığımızı, nerelerde aynı tepkileri verip, nerelerde diğer hallerimizden yararlanmadığımızı ve neden yararlanmadığımızı bize gösterir aile dizilimi. Mehmet Zararsızoğlu’nun sözlerinden anladığım kadarıyla, “anın içinden geçebilme ve anı yaşarken temas edebilme sanatı” aile dizilimi.

Esra’yla son günlerde nerelerde neler yaptığımızı, ne zaman neyi başardığımızı ve nasıl başardığımızı konuşuyorduk. Takıldığımız anları, hatıraları. Birden yaşlı insanların eskiden hep “Ah ben şu zamanlarda şunu şunu yapardım…” dediği aklıma geldi, sonra acaba yaşlanıyor muyum diye aklımdan geçirdim. Oysaki o anların içindeyken temas etmeden geçtiğim, geçerken büyüdüğümü anlamadığım, büyürken hangi özelliklerimi, hangi yaşamda kalma alanımı kullandığımı ve geçtiklerimden sonra artık bu yaşam alanı yerine yeni yaşam alanları açabildiğimi ve oralarda var olmak için yeni niteliklerime ulaşmam gerektiğini fark etmeden ilerlediğim anlarda, bu eski hikayeleri ortaya dökerim. Ya da kendimi yılgın, başarısız, özlem içinde hissettiğimde bu hikayelere dönmek beni yatıştırır.

Anılarımı bırakmak yerine ya da onları yineleyerek geçmiş günlerin güzelliğini, korkusunu, kokusunu, rengini hatırlamak yerine, içinde bulunduğum alanın renklerine odaklanmayı yeni bir yaşam alanında hangi niteliklerimle var olacağımı öğrenmeye kendimi vererek var oluşumu yeniden nasıl yaratacağımı düşünmektir aile diziliminin bana açtığı yol.

Yaptıklarımla ve yapacaklarımla, niteliklerim ve renklerimle aynı parmak izim gibi eşsiz bir yaşamı yaşamak. Seçimimizi yapma zamanının geldiğine inanıyorum…

Ya siz?

Namaste…