Boşluk

Boşluğu tadabilmek ve yaşayabilmek biz insanlar için çok zor. Kendimizi günün boşluğuna bırakabilme yetisine sahip değiliz. Hep bir programımız var. Güne yapılacaklar listesi ile uyanıyoruz.

Oysaki boşluk bizi kendimizde olan niteliklere doğru adım attıran bir alan. Boşluğun içinde hayal kurarız. Annemlerden yaşamı öğrenme şeklim, belli bir yaşam kesitini boşluğu fark etmeden geçirmemi sağladı. Yapılacaklar, edinilecekler listesi uzundu. Onların olması ve yapılması için uzun bir zaman lazımdı. Şimdilerde o boşluğu yavaş yavaş hissetmeye başladım.

Geçen hafta sanat terapisi eğitimine gittiğimizde yeni bir öğrenci sınıfımızdaydı, kendi hikayesini anlattı. Benim yaşlarımda, güzelliğinde hüzün barındıran çok içten biriydi. Bu eğitimlerde aslında insanları daha derin yerlerinden tanıyoruz, bütün gizli sırlarını öğreniyoruz. Kendini kilden yaptığı heykellerle anlatırken hikayesini öğrendik. Ailedeki bir intihar hikayesini kendi içinde nasıl hazmedeceğini bilememesi sonucu hayatından kaçabilmek için koşmaya başlamış.

Koştukça kendini hikayesinin dışına taşımak için maratonlara katılmış ve bu sene New York maratonuna katılmaya hak kazanmış. Sonbaharda maratona katılacağını anlatırken, yeni bir hayatın başlangıcına doğru yol aldığını gözlerinin ışığı,  yaptığı heykellerin güzelliği ile ortaya koyuyordu.

Hep trajik olaylar olması gerekmiyor, öğrendiğimiz ve bildiğimizi zannettiğimiz hayata artık devam edemeyeceğimizi anlamak için. Yeni bir başlangıcı kalbimizde hissedip bilmeden yaşamayı öğrenmeye niyetli olabiliriz. Yeniden doğmuş gibi merak edebilir ve bildiğimizin dışında neler var diye bakabiliriz.

Ben boşlukları yoganın kriyaları aracılığıyla tanımaya başladım. Burnumu temizlediğimde (neti sutra), boğazımın içindeki boşluğu, burnumun içinden geçen nefesin yarattığı hissi, kelimelerimdeki berraklığı fark ediyorum. Nefesin sesini dinlemeyi öğrenebilmek ve nefesin iletilişini izlemek güzel. Görünmeyeni hayal etmek…

Hayatınızda hiç boşluk bıraktınız mı, olamayana doğru? Hiç ne istediğinizi düşündünüz mü? Oyun oynamak ve bu oyunun bizi götüreceği alanı bilmeden oyunda yer alabilmek nasıl bir duygu? Bu hafta ne olmayı hayal ettiğinizi hatırlayın. Ve yazın, olmak için hangi olanaklar var elinizde.

Namaste…