İlkbahar

İki haftadır evin kapanması, taşınma, Almanya’daki bütün işlemlerin bitirilmesi ile uğraştım. Ardından bir süre göremeyeceğim çocuklarımla zaman geçirmenin tadını çıkardım. Kızıma gittiğimde yanımda eski eşimin bana gönderdiği ve bir türlü açıp bakamadığım fotoğraflar vardı.

“Sen de bakmak istiyordun, beraber bunları ayıklayalım mı?” diye sordum. Kızım büyük bir heyecanla evet, dedi. Telefonumdaki saate bakarken bir anda tarih gözüme ilişti: 21.03.2023. Tam da baharın başlangıcı. Yoga’daki tanımıyla “kriya” yani temizlik yapmak için ideal günü seçmiştik.

İlkokul yıllarından başlayan bir yolculuktu. Bütün fotoğraflarım, çocuklarımın ilk saçları, küçüklüklerinde yazdıkları mektuplar, çekilen fotoğraflar, New York’a gidişimle başlayan yolculuk hallerim, sonrasında Türkiye hallerim, Almanya içindeki yolculuklarım ve evlerimiz, annemlerle tatillerimiz…

Her fotoğrafta kendi duygularımı yaşayışım, kızımın soruları, gözyaşlarımız, gülüşlerimiz derken fotoğrafları ayıkladık. Herkes kendisi için önemli olanı tuttu ve gerisi yırtıldı, o anları içimize sindirdikten sonra.

Bedenim sarsıldı, içimde taşlar oynadı; suçlamalarım, üzüntülerim, utançlarım, kaygılarım her biri biraz daha yerini buldu ve içimde yeni hikayeler yazıldı.

Temizlik yapmak, kendini yeniden keşfetmek, olayları yeniden yaşamak, kendi davranış kalıplarını ve ayrışımları fark edebilmek beni büyüttü, başkalaştırdı, bakış açılarımı yeniledi.

İlkbahar temizliğini bu şekilde yapmak, evdeki fazlalıkları gözden geçirmek, alındıkları zamandaki duygulara ve düşüncelere bakmak, bedenimizdeki kalıntılarının yerlerini değiştirmek veya sadece bu kalıntıların tozlarını almak.

İlkbaharın gelişiyle birlikte tıpkı ağaçlar ve çiçekler gibi yeniden doğuşumuzu kutluyoruz.

Namaste!