Yapılan yolculuk geri dönüş için özümüze, tanrıya veya geldiğimiz yere. Geriye dönmek için çabalarken korkularımız, şüphelerimiz, bildiklerimiz, bilmediklerimiz bizi bir durgunluğa getirse de bir türlü huzurumuzun içinde yaşayamıyoruz. Ya sürekli arayışta, ya sorularla ya da memnuniyet edası ile olduğumuz yerde kalıyoruz.
Her ne kadar sonsuzluk içinde yaşasak da tekrar ne zaman dünyaya döneceğimiz, nasıl döneceğimiz bile belli değil. Bilmezlik bizi yavaşlatıyor ve alışkanlıklarımızın konforunda oturmayı, değişiklikleri görmemeyi ya da önemsememeyi öğreniyoruz.
Burada olduğumuz sürece, yaşadığımız dünyayı güzelleştirmek için dünyanın bizi huzurda tutmasına yarayacak işleri yaparak mutlu olduğumuzda, etrafımızdakilerin de yollarında rahatça ilerlemesine yardımcı olabiliriz.
Bir kişinin yaptığı bir tablo, diğerinin yazdığı bir yazı, ötekinin ördüğü bir kazak, her biri dünyada birinin işine, birinin mutluluğuna veya birinin sadece gülümsemesine yardımcı olacaktır.
Bu yüzden yapacaklarımızın ne getireceğini bilmeden korkusuzca yapabilme özgürlüğüne erişmek dileğiyle…