Kibir

Kibir bir nitelik değildir, gurur bir niteliktir.  Kibir ise gururun bir eylemidir. Kibir ahimsadır, yani şiddettir.

Son 4 gündür Ferhan hocam ile ayurveda kampı yaptık. Bize bir şeyler anlattı ve her seferinde bunları deneyimlememizi istedi.

Deneyimlerimizi de her seferinde anlattık, anlatırken sorduğumuz soru; “Hocam bende bu çıktı iyi mi?”, “Hocam bende bu çıktı kötü mü?” oldu ya da çocukların yaptığı gibi karşılaştırdık kendimizi “Aa bak sen de hocaya benziyorsun” gibi.

Ardından gelen ilk duygu gurur oluyor, duygumuza hareket vermeye başlıyor ve sonra da onu hayata geçiriyoruz. Kibir işte bu hayata geçirişin sonucu, kendimize olan kızgınlığımız, güvensizliğimiz, sevgisizliğimiz, sevgi ihtiyacımız kibrin sınırlarını belirliyor.

Oysaki sevgi dolu bir kalpte ne iyi ne kötü vardır, sevgi dolu kalp bilgiyi alır, anlayışında içselleştirir, sorusunu sadece anlama ihtiyacıyla sorar ve algılamasıyla gurur duyar ve onu mekân zaman kavramı olmadan hayırlısı ile paylaşır.

Ferhan hocam bize hep bilgiyi paylaşmayı öğretti.

Kibir kendi içinde dualitedir. Alçakgönüllülüğü barındırır içinde, “Canım ben kimim ki” demek de kibirdir, her şeyi bildiğini iddia etmek de.

Oysaki birlik duygusu kendi kapılarımızı aralayarak dünyevi yanlış ve doğrulara izin vererek kibri gurura, alçakgönüllülüğü paylaşıma dönüştürür.

Köyceğiz’i, yeni tanışıklıklarımı, tanıdığımı düşündüklerimle birleşmeyi yaşadığım bu kamp için orada bulunan herkese ve Ferhan hocama teşekkürler. Gururla paylaşacağımız bilgileri bize verdiği için.