Bir ay önce dayım sol tarafından felç geçirdi. Son bir haftadır bir rehabilitasyon merkezinde konuşmayı, yürümeyi ve elini tekrar kullanmayı öğreniyor.
Terapi uygulayan kız, “Şimdi, bütünüyle yaptığımız işe konsantre olacağız.” dedi ve dayımın eline bir bez verdi. Otururken masayı silmesini istedi. Daireler çizerek iyice cilalamasını. 15 dakika boyunca sadece nefes ve masa.
“İnanamıyorum, nefes alıp vermeye konsantre olunca parmaklarım hareket etti.” dedi dayım.
Odaya geldiğimizde, eline bakıp tekrar derin bir nefes aldı ve cansız gibi görünen parmaklarını çok hafifçe, ancak görünür bir kararlılıkla hareket ettirdi.
Ve Tanrı nefesini insana üfledi… Yaşadığımız her anda nefes aldığımız için şükredebilmek dileğiyle.