Sınırların Sonsuzluğu
Sınırların Sonsuzluğu
“Dünyayı olduğu gibi değil, olduğumuz gibi görürüz.” Robin Sharma
Bundan birkaç yıl önce, İzmir’de arkadaşlarımızla oturuyoruz, çocuklarım daha on, on bir yaşlarında, oğlum heyecanla iphone 4 çıkmasını bekliyor. Ablam da bu işlere meraklı, beni arıyor ve iphone 4’ü aldığını haber veriyor.
Ben masaya geldiğimde;
− İnanmayacaksınız, iphone 4-5-6-7 serilerinin tanıtımı yapılmış, bir de 8’in.
− Anne, neler olacakmış, nasılmış, 4 güzel miymiş?
− Oğlum bırak, 8’de istediğin arkadaşına ışınlanıp gidebilecekmişsin, Amerika’da bile olsa, iphone 7’de sadece hologram olarak orada bulunuyormuşsun, 8 daha da iyi. Ben onun için 8’i beklemeye karar verdim.
Herkes ağzı açık beni seyrediyor, arkadaşlarımız bir anlık bir kararsızlıkla bana bakıyorlar.
Çocuk olmak; zaman, mekân, imkân tanımamaktır. Çocuk olmak, yaşamı doyasıya yaşamaktır. İnsan olmak ise yaşamı içine sindire sindire yaşamaktır; deneyimleri, duyumlarını birleştirip kendi sınırlarının sonsuzluğu içinde derinlere inebilmektir, yani gerçek benliğini hatırlamaktır.
Disiplinin, sorumluluğun, değer vermenin, bağlanmamanın, arada kaçamaklar yapabilmenin, oyun oynamaktan zevk almanın, tekliğin, çokluğun ve daha birçok zıtlığın oyun alanı, insan olabilmek.
