Svādhyāya
Svādhyāya
Cornell Üniversitesinde yapılan bir araştırma cehaletin, gerçek bilginin aksine, bireyin kendine olan güvenini arttırdığını ortaya çıkarmıştır. Ancak eğitimin kalitesi ve düzeyi arttırılırsa aynı niteliksiz insanların, niteliksizliklerinin farkına varmaya başladıkları görülmüştür.
Hepimiz bir şeyler öğrendiğimizi, öğrendiğimizi iyi bildiğimizi ve yaptıklarımızı bu öğretiden dolayı iyi yaptığımızı zanneden insanlarız. Jivamukti Yoga eğitimine gittiğimde yoganın 8 dalı anlatıldı. Niyama yani ikinci dal, yaşam içinde uymamız gereken 5 kural olarak açıklandı. Bu kurallardan biri ise Svādhyāya.
Svādhyāya; yani eğitim sözcüğü, Sankskritçede iki kelimeden oluşur, sva yani “kendi” ve adhyāya yani “bir şeyin içine adım atmak, girmek”. Bir kişinin kendi derinine inmek için eski yazıları, sutraları, İncil’i, Kuran’ı, en doğrusu derin bilgi ve bilimsel bilgiyi okuyup harmanlayarak, deneyimleyerek ulaşması gereken kurallardan biridir. Buddhist çalışmalardan biri olan Shata-Ptha-Brāhmana yani “Tanrı olmanın yüz yolu” ise bu hali şöyle tanımlar:
“Eski yazıtların ve bilimsel bilgilerin öğrenimi ve onların yorumlanmasına kendini adayan kişi mutluluğun kaynağıdır. Hiçlik zihnine ulaşır ve diğerlerinden bağımsız hale gelir, her geçen gün ruhani güçlerini tekrar elde eder. Kendi benliği ve kendi bilimi içinde rahat uyur. Hazlarını, duyu ve duygularını bir içinde görür. İçsel dünyasında zaferler kazanır, dünyasını olgunlaştırır (Loka Pakti – 11.5.7.1).
Buradaki eğitimin anlamı her şekilde eğitimdir, bunlar Tanrı’dan gelen, bedenden gelen, kitaplardan gelen, bilimden gelen bilginin harmanlanması, meditasyon ile gelen bilgilerin kalp ile öğrenilerek hissedilmesi ve yaşama adapte edilmesidir. Bir yol vardır, o da kalpten geçmesi. Eski yazılardan tercümeler yapan kişiler bunların sürekli tekrar (japa) söylenmesinin de kalbe ulaştığını ve kalbi ve insanı dönüştürdüğünü belirtmektedirler.
Cehaletimiz sadece eğitimle yok olmaz, eğer öğrendiklerimizi anlamaz, onları yaşama geçirip deneyimleyemez ve ne demek istediklerini ta derinlerimizde hissedemezsek, işte o zaman hep cahil kalırız.
Namaste!
